10 lip

J.M.G. Le Clézio: Mondo (fragment)

Rozdział I

Nikt nie potrafił powiedzieć, skąd przybył Mondo. Zjawił się pewnego dnia przez przypadek w naszym mieście, zanim ktokolwiek to zauważył, a potem przyzwyczailiśmy się do niego. Był to chłopiec około dziesięcioletni, o okrągłej i spokojnej twarzy, z pięknymi czarnymi oczami, które były nieco skośne. Ale przede wszystkim zauważało się jego włosy, brązowo-popielate, które z nadejściem nocy wydawały się prawie szare.
Nie wiedziano nic o jego rodzinie ani domu. Być może ich nie miał. Zawsze, gdy się tego nie spodziewano, gdy nie myślano o nim, pojawiał się na rogu ulicy, blisko plaży albo na placu targowym. Szedł sam, zdecydowanym krokiem, patrząc wokół siebie. Każdego dnia ubrany był tak samo, w błękitne spodnie z denimu, tenisówki, trochę za dużą podkoszulkę.
Gdy zbliżał się do ciebie, patrzył prosto w twarz, a jego wąskie oczy zamieniały się w dwie połyskujące szparki. To był jego sposób powitania. Gdy spotkał kogoś, kogo lubił, zatrzymywał się i po prostu pytał:
– Czy chcesz mnie adoptować? Read More

10 lip

Aleksandra Tetera: Thrillogia

Marcin Świetlicki, Jedenaście, EMG

Na początku było „Dwanaście”. Potem: „Trzynaście”. A teraz, naturalną koleją rzeczy: „Jedenaście”! Pokrętna chronologia intryguje już od momentu zerknięcia na okładkę najnowszej książki Marcina Świetlickiego. „Jedenaście” to trzeci thriller kryminalny w dorobku poety i barda.
Czarna magia liczb ani na krok nie odstępuje bohaterów powieści. Sms wysłany o godzinie 23:11, jedenaście rozdziałów książki, której akcja rozpoczyna się jedenaście kilometrów od Krakowa. To miasto ma swoje wszechobecne miejsce w twórczości autora. Jakby nic istotnego nie mogło zdarzyć się poza nim. Read More

10 lip

Numer 2/2009

POLEMIKA

  • Adrian Sinkowski:  Nie wrzucam poezji do kosza

PROZA

POEZJA

REPORTAŻ

NOWE NAZWISKA

GALERIA NA WYSPIE

FELIETON

LISTY
Paweł Milcarek:  Wacław Tkaczuk a kondycja mediów publicznych

RECENZJE

KRONIKA

NASI AUTORZY

CYPEL – DODATEK ALTERNATYWNY

  • Piotr Luczys: Spin-off, czyli kulturowy odprysk
  • Dorota Suwalska: „animuj! Warszawę”, czyli jak tchnąć duszę w obraz miasta
10 lip

Aleksandra Tetera: Death a Milano

Tomasz Piątek, Morderstwo w La Scali, Wydawnictwo W.A.B.

Jest święto. A ja w proteście chcę umrzeć z upokorzenia. (…)
I jestem przekonany, że moje ostatnie przedstawienie
– którego będę jedynym aktorem i jedynym widzem,
w rzece, nad którą nikt nie przychodzi – nabierze znaczenia.
Pier Paolo Pasolini, „Bestia stylu”

W noc Wszystkich Świętych, z 1 na 2 listopada 1975 roku znaleziono na plaży zwłoki włoskiego artysty Piera Paola Pasoliniego. Miał zgniecioną klatkę piersiową i zmasakrowaną twarz, palce u rąk były połamane, bądź obcięte. Biografia Pasoliniego jest nie mniej barwna niż opis jego martwego ciała: prozaik, poeta, dramaturg, scenarzysta, eseista, publicysta, teoretyk filmu, reżyser, aktor, malarz, działacz komunistyczny, krytyk literacki i filmowy, znawca dialektów ludowych, doktor historii sztuki i historii literatury Uniwersytetu Bolońskiego. Ponadto: prowokator, ekperymentator, homoseksualista, uczestnik rytualnych orgii, pasjonat przemocy, stający 36 razy przed sądem pogański wysłannik piekieł, który przepowiedział własną śmierć. Zainspirowany prawdą o życiu Pasoliniego, Tomasz Piątek stworzył fikcyjną historię „Morderstwa w La Scali”. Read More

10 lip

Marek Ławrynowicz: Bezpowrotnie utracona niewinność

Kazimierz Orłoś, Letnik z Mierzei, Wydawnictwo Literackie

Michelangelo Antonioni powiedział kiedyś, że akcja filmu nie powinna być zbyt dynamiczna, bo film nie może aż tak odbiegać od rzeczywistości. Podobnie jest z powieścią, gdzie zwykle zmierzamy prostą drogą od zdarzenia do zdarzenia, by pewnie dojść do celu. W rzeczywistości jednak cel najczęściej bywa iluzoryczny, nierzeczywisty, zmierzamy do niego tylko pozornie, a właściwie nie zmierzamy wcale. Read More

10 lip

Kasia Kalinowska: Kobiety mają źle

Sylwia Chutnik, Kieszonkowy atlas kobiet, Korporacja Ha!art

Przyznam, że mam spory problem z „Kieszonkowym atlasem kobiet”. Czyta się tą niewielką książeczkę świetnie. Miejska gwara i zgniłe warszawskie tło powieściowej fabuły tworzą klimat, który niechybnie przenosi czytelnika w rejony zasiedlone przez bazarową chołotę, bandy „podwórkowych dzieci z kluczami na szyi” i nieśmiertelne babuszki przesiadujące w oknach albo śpieszące gdzieś z wypchanymi siatami. Niebanalne metafory i bujne opisy wprost lepią się do czytelnika, zadomowiają się w głębokich pokładach najpiękniejszych myśli i długo, długo nie dają spokoju. Read More

10 lip

Tomasz Rowiński: PRL, Wołyń, Iberoameryka

Andrzej Dziurawiec, Późny Gomułka, wczesny Gierek, Wydawnictwo Prószyński i S-ka

Pierwsze moje wrażenia związane z książką „Późny Gomułka, wczesny Gierek” Andrzeja Dziurawca miały zasadniczo charakter – avant lettre. Zanim sam jeszcze zabrałem się do jej lektury, przeczytała ją moja żona, okraszając to zajęcie chichotem i sporadycznymi salwami śmiechu. Zacząłem się wtedy zastanawiać, czy nie będę miał do czynienia z literackim odpowiednikiem filmów Barei. Tę intuicję wzmacniał jeszcze tytuł książki, który wydawał się wskazywać na najbardziej siermiężne czasy epoki PRL. Do tego okładkę książki ozdobiono zdjęciem produkowanego na licencji polskiego małego fiata otoczonego twarzami Polaków zadziwionymi owym cudem techniki włoskich inżynierów. Także rzut oka na ostatnią stronę, gdzie umieszczono krótkie komentarze, a także fragment tekstu, nie pozostawiał złudzeń. Read More