Szliśmy z trąbkami w rękach
Na stromy akropol i z donicą
W której rósł grubosz czyli
Drzewko szczęścia

Mężczyźni byli młodzi
Głośni w jaskrawych koszulach
Bruk pod nogami rozświetlony
Porannym upałem górskim kryształem
Świtu

Cóż pozostało z dawnego pośpiechu
Kawałek muru fragment masywnej wieży
Załom niczego legowisko cienia

I już zaraz droga prowadziła w dół
Tam gdzie wysoki czarny zarys
Bizancjum śpiących biur
Zwiniętych w kłębek telefonów
Przewodów i ekranów niewypełnionych jeszcze
Słowem dziś

Tu stało więcej cienia
Wtajemniczeni zdejmowali maski wkładali
Marynarki naciskali chłodne klawisze
Mysiego koloru
Wpisywali hasło

I mijało życie

9–10 marca 2009