15 gru

Adam Wiedemann: Chlorofil i hemoglobina

Rakieta to zły znak. Długo nie wytrzymamy,
zostanę wdową, już jestem. Będąc na służbie
u zdrowia, człowiek sam wstydzi się chorować,

stąd nasza przysłowiowa długowieczność. Czekamy,
aż będzie można odsapnąć, nadzieja konserwuje
i w rezultacie to miłość okazuje się słabsza, zwraca Read More

15 gru

Adam Wiedemann: Gawrony

1.
Gawrony, ustawione przez moment w idealny pięciokąt,
rozłażą się, dolatują nowe, ubywa starych, dzisiaj jest taki dzień,
kiedy wydaje mi się, że zmianom tego stanu można by poświęcić
kilka dyscyplin naukowych, stworzyć na jego podstawie układ
choreograficzny i rozpocząć nim kolejną olimpiadę. Nikogo
o tym nie przekonam, nie jest to przekonanie, jest to stan. Read More

15 gru

Numer 4/2008

PROZA

WSPOMNIENIE

POEZJA

ESEJ

REPORTAŻ

NOWE NAZWISKA

GALERIA NA WYSPIE

FELIETON

RECENZJE

KRONIKA

KRONIKA REGIONALNA

CYPEL

15 gru

Urszula Kozioł: lingwa

aż chciałoby się napisać
lingwo
ojczyzno moja –
stale
noszę ją w sobie

tę lingwę moją
nie moją
tę jakąś bezbrzeżną
zalążnię
w której pluskają umykające
wymigujące się
wybłyskujące i gasnące znów
drobne zalążki wierszy moich
nie moich
rozproszone Read More

15 gru

Aldona Kubajek: Cisza – wyspa między słowami

Wyspa, reżyseria Paweł Łungin, Rosja 2006

Jak żyć, zmagając się z poczuciem popełnionej winy? Jak przetrwać kolejny dzień ze świadomością nieodwracalnych skutków przeszłości? To pytanie co i raz rozbrzmiewa w cieszącym się uznaniem, obsypanym licznymi nagrodami dziele Pawła Łungina. Reżyser, którego debiutancki „Taxi Blues” (1990) zdobył Nagrodę Specjalną za najlepszą reżyserię na festiwalu w Cannes, niczym filmowy Dostojewski każe się widzom „Wyspy” zadumać nad kwestią winy, sumienia, pokuty i odkupienia. Read More

15 gru

Adrian Sinkowski: Granice, które powoli stają się mitem

Mroczny rycerz, reżyseria Christopher Nolan, USA 2008

Człowiek w przebraniu nietoperza, ikona kultury masowej, która przyciągnęła do kin w Ameryce rekordową liczbę publiczności, zaskakuje tym razem konstrukcją filmu, wyrasta ponad lekkostrawną rozrywkę dla mas. „Mroczny rycerz” to naturalnie kolejny obraz z Batmanem w roli bohatera, nie powinno więc dziwić, że tempo filmu, szybkie pościgi, a nawet zestawienie dobra ze złem, uosabianych przez Batmana z jednej, a Jokera z drugiej strony, zadowolą oko tej części publiczności, która oczekuje rozrywki. Taka niezbyt skomplikowana wizja świata to jednak złudzenie. Role w filmie zaskakująco odwrócono, to Joker jest głównym bohaterem, odmieńcem z pomalowaną twarzą, a udział, jaki przypadł mu w konstruowaniu finału, okazuje się kluczowy. Read More