WYSPA

Przemysław Czapliński, Polska do wymiany. Późna nowoczesność i nasze wielkie narracje, W.A.B., Warszawa 2009

Książkę Przemysława Czaplińskiego czyta się z zapartym tchem. Odkłada się ją z myślą, kiedy będzie można wziąć ją znów. To nie znaczy, że jest to pozycja na jeden wieczór, to raczej trudna lektura, nawet irytująca, wywołująca częstą niezgodę. Jednocześnie przekonywająca, przekonywająca tak bardzo, że można zapomnieć, że
nie traktuje o rzeczywistości, ale o literaturze. Read More →

Anna Piwkowska, Farbiarka, Znak, Kraków 2009

Na soczyście czerwonej okładce ósmego tomiku wierszy Anny Piwkowskiej umieszczono rozpłatany owoc granatu, jakby żywcem wyjęty z obrazów małych mistrzów holenderskich. Tyle tylko że granat wyszedł „spod” obiektywu, a nie pędzla mistrza. Signum temporis; każda epoka w każdej ze sztuk pięknych ma swoje środki wyrazu, jedne pojawiają się na scenie, inne z niej spadają; zawsze istnieje jednak szansa, że podniesie je na nowo jakiś młodszy lub starszy re–wizjoner. Wydaje się jednak, że z samą literaturą jest inaczej; że literatura „trzyma się mocno” i, mimo nowinek i wariacji stylistyczno–formalnych, istnieją stałe reguły, wymogi, które literatura wszelkiego kalibru spełniać powinna, by zostać dostrzeżoną; lub patrząc szerzej — by zdać egzamin czasu. Read More →

Marcin Świetlicki, Jedenaście, EMG

Na początku było „Dwanaście”. Potem: „Trzynaście”. A teraz, naturalną koleją rzeczy: „Jedenaście”! Pokrętna chronologia intryguje już od momentu zerknięcia na okładkę najnowszej książki Marcina Świetlickiego. „Jedenaście” to trzeci thriller kryminalny w dorobku poety i barda.
Czarna magia liczb ani na krok nie odstępuje bohaterów powieści. Sms wysłany o godzinie 23:11, jedenaście rozdziałów książki, której akcja rozpoczyna się jedenaście kilometrów od Krakowa. To miasto ma swoje wszechobecne miejsce w twórczości autora. Jakby nic istotnego nie mogło zdarzyć się poza nim. Read More →

Tomasz Piątek, Morderstwo w La Scali, Wydawnictwo W.A.B.

Jest święto. A ja w proteście chcę umrzeć z upokorzenia. (…)
I jestem przekonany, że moje ostatnie przedstawienie
– którego będę jedynym aktorem i jedynym widzem,
w rzece, nad którą nikt nie przychodzi – nabierze znaczenia.
Pier Paolo Pasolini, „Bestia stylu”

W noc Wszystkich Świętych, z 1 na 2 listopada 1975 roku znaleziono na plaży zwłoki włoskiego artysty Piera Paola Pasoliniego. Miał zgniecioną klatkę piersiową i zmasakrowaną twarz, palce u rąk były połamane, bądź obcięte. Biografia Pasoliniego jest nie mniej barwna niż opis jego martwego ciała: prozaik, poeta, dramaturg, scenarzysta, eseista, publicysta, teoretyk filmu, reżyser, aktor, malarz, działacz komunistyczny, krytyk literacki i filmowy, znawca dialektów ludowych, doktor historii sztuki i historii literatury Uniwersytetu Bolońskiego. Ponadto: prowokator, ekperymentator, homoseksualista, uczestnik rytualnych orgii, pasjonat przemocy, stający 36 razy przed sądem pogański wysłannik piekieł, który przepowiedział własną śmierć. Zainspirowany prawdą o życiu Pasoliniego, Tomasz Piątek stworzył fikcyjną historię „Morderstwa w La Scali”. Read More →

Kazimierz Orłoś, Letnik z Mierzei, Wydawnictwo Literackie

Michelangelo Antonioni powiedział kiedyś, że akcja filmu nie powinna być zbyt dynamiczna, bo film nie może aż tak odbiegać od rzeczywistości. Podobnie jest z powieścią, gdzie zwykle zmierzamy prostą drogą od zdarzenia do zdarzenia, by pewnie dojść do celu. W rzeczywistości jednak cel najczęściej bywa iluzoryczny, nierzeczywisty, zmierzamy do niego tylko pozornie, a właściwie nie zmierzamy wcale. Read More →