Było tyle, ile powinno być.
Nic krócej, nic dłużej – powiedział.

Jedno
Wspólne.

Zbudowaliśmy na piasku.
Naszą małą cywilizację, mowę, wzór.

Nazwaliśmy Bóstwo i Zjawę.
Nauczyliśmy się potem je przekupywać.

Wznieśliśmy pomnik wyobraźni.
Zasłoniliśmy lustra w korytarzach

A potem uczyliśmy palce
Muzyki, usta słuchu, mowę milczenia.

Wzór powieliliśmy. Uwierzyliśmy.
A potem

Leżąc w ciemności
Próbowaliśmy wszystkich pieszczot.

Wymienialiśmy słowa nienawiści
I pocałunki.