Jezioro w drgawkach pod oddechem tego,
który niepogodzony z sobą tuła się wśród
ścian; wyższe ciała gór obcięte przez chmury.
Jesteśmy w pieczarze z wody mgły skał limb
kosodrzewiny i taternickich splątanych
namiętności.
Na granicy granitów i drżącego lustra mała
Domi dowodzi akcją wyławiania biedronek,
co chmarami obsiadają Morskie Oko.
Tylko nieliczne udało się uratować;
a i z nich niektóre wracały na ostateczne
utopienie.

Jak ci pomóc, córko?
Nie pozwól mi zatonąć.