Przed zbliżającymi się Świętami Wielkanocy publikujemy piękny przekład wiersza Rainera Marii Rilkego, jaki otrzymaliśmy od Adama Pomorskiego, wybitnego tłumacza, prezesa Polskiego Pen Clubu w latach 2010-2022, wraz ze zgodą na jego publikację, za co serdecznie dziękujemy.

Niech ten wiersz skłoni nas do refleksji w trudnym czasie, w jakim żyjemy.

R. M. Rilke

Pietà

Nie ma dla tego nieszczęścia imienia,

ta zgroza we mnie ścina mnie jak mróz,

jestem z kamienia.

Twarda jak kamień, wiedziałam o tym:

że będziesz rósł –

……….i wyrosłeś duży,

Serce mi bólem przerosłeś.

I teraz już dłużej,

kiedy tak leżysz ciężko, nie zmieścisz się we mnie,

już ciebie nie mogę po tym

urodzić.

Pietà

Jetzt wird mein Elend voll, und namenlos

erfüllt es mich. Ich starre wie des Steins

Inneres starrt.

Hart wie ich bin, weiß ich nur Eins:

Du wurdest groß –

… und wurdest groß,

um als zu großer Schmerz

ganz über meines Herzens Fassung

hinauszustehn.

Jetzt liegst du quer durch meinen Schooß,

jetzt kann ich dich nicht mehr

gebären.

Foto: Wikipedia