Piotr Matywiecki: Przeczucia
Przeczucia
Owadzia sopranowa mgła
uwodzi słuch Adama
zapładnia kwiaty jabłoni.
Pod deszczem spręża się ziemia –
tak Bóg przeczuł dotknięcie
skórki owocu.
Na granicy raju
pierwsze stare
zmarszczki powietrza.
W lesie wygnania
prosto z ziemi kwiat –
czerwień ostrzy fiolet.
I świeżo ścięte drzewo –
zapach dziarskiej śmierci.
Czarnobrązowy motyl
ukrzyżował się miedzy trawami
i wchłania zimny oddech mgły.