Pochmurno. Wiosna wstrzymała swój pęd?
Coś niewypowiedzianego ze snów
przeniosło się na jawę.
Ostatnie płachty śniegu nikną.
Głosy srok pobudzają do działania.
Wibrujące dźwięki zza domów przypominają mi,
że miasto jest jawą, a moje sny
rzeczywistością minioną.
Dzień przyczaił się i trwa w złudzeniu,
że będzie nie odkryty przez drapieżcę, jakim jest czas.
Jak w korytarzu, który prowadzi na lotnisku
do właściwego terminalu,
tak kieruję się do początku roku,
który według Greków powinien być obchodzony w marcu.
Kiedy nastąpi uroczysta inauguracja z pokazem krokusów?
Z muzyką otwartych okien i pokrzykujących do siebie ludzi?
Ciągle tylko obietnice, żadnych konkretów.