profesor tabucchi wyjechał do indii
polegając na najlepszych książkach literatury portugalskiej,
na przykład na takim pessoa,
a potem kurwy w goi wzięły sprawę w swoje ręce
i tak powstał nowy rozdział,
który wielu teoretyków i dziś przyprawia o ból głowy.

profesor tabucchi chętnie zajada się indyjskimi ciasteczkami,
tłumacząc tekst pessoy i wymyślając wciąż nowe podstępy
dla swoich studentów na uniwersytecie w sienie,
którzy nigdy nogi nie postawili na świętej ziemi indyjskiej.

w hotelu taj–mahal international w Bombaju
z dumą pokazują fotografię z polaroidu,
na której uśmiechają się pielęgnowane tajskie wąsy
obok pięknej kobiety w tradycyjnym stroju,
gdyż historia tu się rzadko powtarza,
a w każdym razie jej protagoniści nigdy nie występują
dwa razy w tej samej roli.

wielkie opowieści, powiadają, i tak gdzieś
czmychnęły, w inne regiony,
do jakichś innych indii, chin, indonezji;
pozostała tylko przyjemność opisu podróży
i szczyty kilimandżaro, do których nie sięga nic, co ludzkie,
poza spojrzeniem dziewiczym, niezdecydowanym…

2001–08–15

Przełożył Grzegorz Łatuszyński