na prawej ręce zawsze nosił czarną rękawicę,
był agentem bezpieki, był sekretarzem partii,
w roku tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątym wstąpił do
chorwackiej wspólnoty demokratycznej i został burmistrzem
małego miasteczka gdzieś nad adriatykiem

ruszyli na koszary jugosłowiańskiej armii ludowej.
czarna ręka dowodził tą akcją,
on jeden znał wszystkie drogi,
on wiedział, gdzie są słabe punkty i oczekiwane kierunki natarcia

poszło ich dwóch, młodych i niedoświadczonych,
którzy ledwie co poznali zapach cipki,
ale gorzej u nich było ze znajomością zapachu prochu
i z przewidywaniem skutków kontaktu z cienkim drutem
na zaminowanym wybrzeżu morskim w ciemną noc

czarna ręka wygłosił mowę pogrzebową
i zakończył ją zwycięskim podniesieniem
czarnej i białej pięści wysoko ponad głowę
za świętą ziemię chorwacką!

po czym wsiadł do pancernego mercedesa,
z przystanku autobusowego zabrał kochankę
i z wielką szybkością zleciał do przepaści
na skalistym odcinku wybrzeża
po przejechaniu zaledwie pięciuset metrów

kochanka wydawała się być żywa i nieokaleczona,
czarna ręka bez ciała w pobliżu
kurczowo ściskała zgiętą kierownicę,
kiedy w końcu strażacy i policjanci dotarli
do trudno dostępnego miejsca nieszczęśliwego wypadku

2001–08–13

Przełożył Grzegorz Łatuszyński