rozkochałaś jego dom
a potem odchodziłaś
po kawałku
zabierając z sobą sens
życia
on patrzył
i zapamiętywał cię
w niebieskiej sukience
jakiej nigdy nie miałaś
w spojrzeniu jakim obdarzał
twoją skórę
było nieświadome uwielbienie
dla tysięcy lat historii
chińskiej porcelany

arktyczny krajobraz
po tej miłości
był prostszy niż prawda

czasami patrzy na sople
spadające z dachu
i wypowiada ciągle to samo
życzenie