15 paź

Janusz Szuber: Łysy blues

Pierwszy sierpnia
i od razu bielmo
na oku pogody.
Łysy śpiewa balladę
o psie imieniem Blues.

Pilnuje przy tym palców
kontuzjowanej kiedyś lewej dłoni,
kiedy na moment zagapił się przy obrabiarce.
To dlatego jego gitara ma gryf
szerszy niż zazwyczaj. Read More →

15 paź

Janusz Szuber: Madrygał

Kto owa Pani z białą różą?
W koronę splotła ciężki warkocz.
Obok uparty jednorożec
Raciczkę oparł na szkatułce.

Z jedwabiu albo marcepana
Ta biała róża. Chart i lampart
Naprzeciw siebie. Suto tkany
Żylasty dąb, paprocie, szałwia. Read More →

15 paź

PROZA SPOD KLONOWEGO LIŚCIA. Rozmowa z Jarosławem Abramowem-Newerlym

W jaki sposób znalazł się Pan w Kanadzie?
Wyjechałem tam w roku 1985 jako mąż swojej żony. Wanda –  doktorantka Państwowego Zakładu Higieny z wirusologii  – otrzymała propozycję pracę w laboratorium Johna Rodera w Kingston, które wkrótce przeniosło się do Toronto. Towarzyszyłem jej wraz z naszą pięcioletnią wtedy córeczką Marysią.

Czy można zaryzykować twierdzenie, że właśnie w Kraju Klonowego Liścia  narodził się pan jako – prozaik? Read More →

15 paź

Janusz Szuber: Hölderlin

Czas naszych szaleństw odmierzają wiersze;
Kiedy zdradzani bogowie płowieją,
Jak potargane nawałnicą płótna,
Bezpańskie w żarze kilkunastu słońc.

Już tylko ze mną w posiwiałej wieży
Zamieszkał Kyrios Dionizos. Łaskawy
Pasterz żyznego ongiś kontynentu.
Tak, tak – powtarzam. Ta wieża ma uszy. Read More →

15 paź

Janusz Szuber: Dopóki palce

Zygmunt śp. i pstrąg śp. tyrawski złowieni na muchę jak znalazł, aby od nowa o nich, czyli sobie o nas nawzajem, już także niedługo śp., a choćby i o Narbuttowiczu żywym jeszcze na krótko w opowiadaniu Mirona. Było, minęło. Jest teraz. Dobrze, że jest. Mogło już nie. O, jeszcze jak nie! Ale nie, mimo wszystko jest i palce lizać. Dopóki palce nasze nie śp.