Eustachy Rylski, Wyspa, Świat Książki, Warszawa 2007
Na horyzoncie najnowszej literatury polskiej pojawiła się niedawno „Wyspa” Eustachego Rylskiego. Autor umieścił w niej cztery opowiadania. Każde z nich zawiera ten sam zestaw żywych rekwizytów: wodę, piasek, słońce i wiatr. Jest to zestaw obowiązkowy nie tylko dla tego dzieła, ale i dla urlopowiczów, którzy stają się bohaterami książki. Read More
* * *
I.
panie doktorze dlaczego kości moich rąk
i nóg tak bardzo pana irytują pochłaniają
przecież ja nie zamierzam panu daleko
uciec choć w życiu miałem co najmniej pod górkę
zaprawdę powiadam wam że miałem przechlapane
nie raz i nie dwa a kiedy w 1975 roku
byłem w Warszawie na pierwszym gigancie
to w teatrach grali „Białe małżeństwo” Read More
* * *
przychodzą do mnie ludzie
których dzisiaj już nie ma
pewnie dlatego przychodzą
bo ich nie ma (Jasiejo, Jasiusio
i Nymnio) jeszcze piękniejsi aniżeli
Dyccy z tamtych lat i jeszcze bardziej
podobni do siebie niż wtedy gdy byli
na wyciągnięcie ręki (Jasiejo, Jasiusio Read More
* * *
I.
żyjemy tak płytko że nie możemy napisać
autobiograficznej powieści natomiast dziennik
prowadzimy bardzo starannie z dbałością
o najmniejszy bodaj kamyk który w dniu
wczorajszym znalazł się w ręku
i powierzył nam swoją nagość
wprawdzie w dzienniku stoi (przepraszam
za rusycyzm) że jedliśmy spaliśmy Read More
Marek Nowakowski, Kryptonim „Nowy”. Tajemnice mojej esdeckiej teczki, Newsweek, Warszawa 2007, wydana w serii Newsweeka „Pod lupą”
Nowa książka Marka Nowakowskiego „Kryptonim „Nowy”. Tajemnice mojej esdeckiej teczki” zdaje się spełniać wszystkie kryteria bestselleru:
1.Autor o dobrym piórze. Używając słów jednej z przywołanych w książce postaci: potrafi przywalić (s.33).
2. Temat od listy Wildsteina podwójnie nośny. Raz dlatego, że choć wiedzieliśmy, że system słusznie miniony wspierał się nie tylko na znanych od sołectwa po Sejm twarzach partyjnych i medialnych ale i na TW (tajnych współpracownikach) i KO (kontaktach operacyjnych) to wreszcie TW i KO mają twarze. A dwa dlatego, że można pokazać papiery i dokumenty (jak robi to choćby Siedlecka w „Obławie”).
3. Casus Kubusia Puchatka – ale o tym na końcu. Read More
Agnieszka Syska, Krzyk przedświatów, Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 2007
Ryszard Sobieszczański, i spotkałem człowieka…, Nowy Świat, Warszawa 2006
To naturalne, że redakcja śledzi los „swoich” autorów (piszę w cudzysłowie, bo nikogo nie możemy sobie rzecz jasna przywłaszczyć), obserwuje ich z ciekawością i życzliwie zarazem. Nic dziwnego zatem, że z radością odnotowuję pojawianie się książek poetyckich Agnieszki Syskiej (to jej debiut książkowy) i Ryszarda Sobieszczańskiego.
Syska i Sobieszczański to autorzy tak różni, że pisanie o nich w jednym teksie to zadanie karkołomne, może nawet niewykonalne. Trzydziestoletnia Syska, doktorantka na Wydziale Teologicznym, uniwersytety Kardynała Stefana Wyszyńskiego, jest poetka lingwistyczną i to powiedziałbym należącą do radykalnego skrzydła tego gatunku. Read More
MLB, „Sofostrofa i inne wiersze”, Wydawnictwo a5, Kraków 2007
Pamiętam audycję radiową z udziałem Marcina Świetlickiego. Było to, zdaje mi się, upalnego miesiąca cztery lata temu. Zapamiętałem z wywiadu tylko tę jedną myśl, którą poeta rzucił swobodnie i bez entuzjazmu, która jednak wydała mi się istotna, zgoła ciekawa, i taką jest z pewnością. Świetlicki mówił: proza jest światłem, poezja natomiast to zaledwie pojedyncze błyski, trwające chwilę, acz znacznie bardziej intensywne od światła, którym jaśnieje proza. Wspominam o tym nieprzypadkowo. Read More