Umarłych nie należy
przywoływać zbyt często
grawitacją naszego żalu
muszą wznosić się
wolni i skupieni
bez błędu wybierać
wśród poplątanych
ścieżek złudzeń
nasze łzy i pretensje
i poczucie winy
rozpraszają ich
przedłużają trudne decyzje
lekko i wciąż do góry
unośmy ich świetliste kształty
to jedyne wsparcie
jakiego potrzebują
* * *
Zapakuj swoją pamięć
tak ciasno jak potrafisz
nie marnuj miejsca
na fakty i liczby oficjalne
i nie bój się o nadbagaż
to jest lot w jedną stronę
cena nie ma znaczenia
jest najwyższa
włóż jak najwięcej wrażeń osobistych
ulotnych refleksji
i starannie wybranych myśli
niech znajdzie się miejsce Read More
Skąd mam wiedzieć, kto to był. Mówił, że profesor. Przychodził co środa. Listę robił, to chodziłem. Kogo nie ma na liście, chuja z zerówki. Zasady uznawał, trzeba mu przyznać, akademickie. A sesja przejebana, to wszyscy chodzili. I nikt go nie pytał, czy on jest profesor, czy nie jest. Po co miałby przychodzić, gdyby nie był profesor, nie? Z drugiej strony jakoś nikt nie zapytał, czy on jest profesor. Bo skoro był profesor, to mógł na wykład przysłać doktora, a sam robić swoje wykłady na innej uczelni, czyli tam też wysłać drugiego doktora, a samemu pić kawę albo poczytać gazetę. I szafa gra. Read More
czemu tatuś nie ma inwestować
pieniędzy w nowe niemieckie huty
i czemu nie miałby przechowywać
pieniędzy ludzi którzy go o to grzecznie proszą?
myśli przy biurku mała Lili
grzeczna i miła córka pewnego bankowca Read More
Trzy razy dziennie
Czasami boję się, że ona ma rację, kiedy mówi do mnie: ty wariatko! Wiem, że jej słowa płyną prosto z serca.
Od lat próbuję nie dać się stłamsić. Powtarzam sobie: Marto, jesteś dorosła. Nie jesteś małą dziewczynką, która kieruje się tym, co powie mama. Tłumaczę sobie, że nie jestem gorsza od tak zwanych „normalnych dziewczyn”, jestem tylko inna… Ale co znaczy inna? Czy w tym słowie nie kryje się oskarżenie? Read More
Ten wieczny latawiec,
zaplątał ci się we włosach.
Sterczy, spróchniały krzyżak
z kawałkiem wypłowiałej szmaty.
Nigdy nie zrobił nic o własnych siłach,
zawsze podpierał się wiatrem.
I latał: w te i z powrotem, byle gdzieś.
Dopóki nie zwabił go zapach
twojego nowego szamponu.
Próbuje ci wmówić, że osiadł na stałe.
To doprawdy komiczne,
udawać kapelusz.
* * *
Noc to ciemny korytarz
w poczekalni
między jednym, a drugim
myciem zębów.