Jeszcze nie było mowy o śmierci. Dopiero rosłam i dziadek
co miesiąc odliczał mi centymetry. Dwa, mówił, dwa i trochę więcej.
Wtedy wszystko było proste i spłowiałe, jak jego kapcie. Wystarczyło
badać ruch powietrza, chłonąć światło, milczeć. Nawet w ziemi jeszcze
nie było miejsca dla zmarłych. Sadziłam w niej pestki po zgniłych
jabłkach, strugałam obierki, czekając, aż zacznie kiełkować wilgoć
między palcami, smak porostu na zębach. Tu trzeba uważać, mówił,
patrzeć pod nogi. Nie deptać. Patrzyłam tylko, jak świat wyciąga
korzenie; niesamowite, że nawet trawa wtedy rosła szybciej ode mnie. Read More →

Kto ma zgięty kręgosłup, znajdzie boga nawet na śmietniku,
w środku miasta, gdzie plenią się koty. Na ulicach najczulsze
bywają takie podchody; miauk na chodniku, inny miauk
zaplątany w siatkę z napisem „promocja – tylko dzisiaj”. Read More →

Od wczoraj zima. Zasłonięte okna nie zatrzymują ciepła, więc noc
zaczyna się tu zaraz po świcie i trwa do rana. Mdli mnie od snów,
bo śpię od tygodnia, dopiero od wczoraj chłonę. Śniegu nie widać,
jest w powietrzu i na wyciągniecie ręki, tak samo, jak kawa, pety
i ta głucha cisza, od której powoli rosną mi łuski na plecach, Read More →

Co było, wydaje się snem. Przecieram oczy
i znowu masz mnie na słowo, na końcu języka.
Wydaję ci się na dotyk, ale zaczynam się kruszyć
od zimna. Jeszcze parę dni, a potem zasypie nas zima
i w końcu przestaniesz się wiercić, przestaniesz chcieć
mnie poruszyć. Będziemy się śnić i zabliźniać, a kiedy
będziesz mnie budził, będę wydawać się bardziej.

Marcinowi Sendeckiemu
i Stanisławowi Ciesielczukowi

Minął tydzień odkąd wyrzucono mnie z pracy.
Dział kłamał. Marna wierszówka stracony czas.
Co mi redakcja odrzuciła poszło dalej na tacę.
Zgłosi to kto inny aby opisać językiem mas Read More →

Wszystko co puste opłaca się próżnym,
i próżnym zarabia na wieczne nieoddanie,

dlatego nie zakłócaj rozkładu jazdy
pozwól uciec nocnym autobusom,

spójrz jak obrastają w dym gesty i spojrzenia,
bo kiedy tak mówią od rzeczy przechodzą Read More →