Fragment książki Zanzibar wyspa skarbów, która ukaże się we wrześniu 2017 roku nakładem Wydawnictwa Edipresse Książki.

Pierwsze łodzie przypływają tuż przed świtem. Dzień ledwo szarzeje. Wschodzące słońce skrywa się jeszcze za zasłoną porannych chmur stojących murem na horyzoncie. Ocean, który za dnia mieni się wszystkimi odcieniami błękitu, teraz jest stalowy. Bladoszare jest niebo i nawet wiatr wydaje się srebrzysty.

Miasto dopiero leniwie się przeciąga. Ulice, za dnia rozedrgane pospiesznie wymienianymi pozdrowieniami i turkotem dwukółek, są ciche. Jeszcze bez zapachu świeżo zaparzonej kawy z kardamonem, który wymiesza się ze słodkawą wonią przejrzałych owoców. Bez smużki dymu kadzideł, która wsunie się niepostrzeżenie do sklepiku i wywoła na twarzy młodego sprzedawcy rozmarzony uśmiech na wspomnienie ostatniej nocy. Read More →

„Reb Zebulun powiedział Naftalemu: Gdy minie dzień, nie ma go już. Co z niego zostaje? Tylko opowieść. Gdyby nie opowiadano historyjek i nie pisano książek, ludzie żyliby jak zwierzęta, tylko dniem bieżącym” (Izaac Bashevis Singer, Naftali Gawędziarz i jego koń Sus).

Eksplikacja z „Twórczości”
Na początku tego roku dostałam kuchenny kalendarz z kartkami do wyrywania, różniący się od tych, które wisiały u mnie w latach ubiegłych tym, że na odwrocie zamiast przepisów na ogórkową i mielone, czy porad typu jak odrdzewiać, znajdują się cytaty literackie. Odtąd nawykłam by dzień po dniu, zrywając wieczorami kartkę opisującą dzień miniony, konfrontować zamieszczoną tam sentencję z wydarzeniami, które tego dnia miały miejsce. Read More →

Nie wiedziałam, że tu będę. Siedzę czasami przy oknie, a czasami przy stole i piję herbatę. Tak mogą minąć nawet dwie godziny. Nie trzeba mnie pytać, dlaczego trafiłam w takie miejsce. Tu nie jest źle. Jest dużo słońca. Wydaje mi się, że byłam w wielu miastach, ale nigdzie nie ma na rynku tyle słońca. A mnie trudno zadowolić. Zbyt wiele rzeczy na świecie wydaje mi się smutne, zbyt wiele.

Dzisiaj się cieszę, że wiele rzeczy mi się w życiu nie udało. Mam jasność, że to były głupoty. Dobrze mieć taką jasność. Read More →

21 marca
Dobrze jest czasem wrócić do miejsca, z którego się wyjechało. Wie o tym każdy, kto spędził poza domem nieco dłużej, niż myślał, że spędzi. Osiemnaście miesięcy. Tyle  właśnie mnie tu nie było. Niby to tylko półtora roku, ale ile się przez ten czas wydarzyło! Polska weszła do Unii Europejskiej, „wielki świat”, na który wcześniej zerkaliśmy zza płota, otworzył bramę i zaprosił nas do siebie. Przegapiłem ten moment. Teraz czuję mieszankę żalu i podniecenia. Ale wracam. Już jutro stanę na polskiej ziemi. Będę pisać dziennik. Dziennik (spóźnionego) powrotu. Read More →