Jestem człowiekiem w koniu,
który złamał nogę na przeszkodzie.
Borysław Bednarski
To mówi poeta. Tylko poeta
może być sobą i tamtym koniem jednocześnie, sobą
i pobitym psem i turkawką ze złamanym skrzydłem?
Tylko poetę boli otwarta rana w boku ulicznego kundla
i dziura w głowie starego wałacha, który sam się zabija
waląc łbem o ścianę, bo dość ma takiego życia – w gnoju,
w za ciasnej stajni, z krową-niemową u boku? Read More
kantyczka na powitanie wnuczki
Szepczą galaktyki, szumią przestrzenie
międzygwiezdne, bo rodzi się dziecko.
Ślepe. Niedołężne. Ogień-pramatka i
Woda-pielgrzym poczęli to ziemskie pisklę –
kwilące jak wróbel, niewinne jak jajo jastrzębia,
z którego dopiero wykluje się groźny ptak.
Kto zna imię tej istoty zamieszkującej od wczoraj
majową zieleń, wzniecającej kwitnienie sadów,
wstrzymującej słońce w zenicie, bo duch jej
jest wielki, choć ciało maleńkie? Read More
Skoro bowiem wszechświat jest nieskończony, to wszystkie konfiguracje atomów powtarzają się nieskończenie wiele razy. Zatem gdzieś tam daleko we wszechświecie ktoś także czyta „Świat nauki” i jest wierną kopią ciebie… Może nawet etycznie lepszą? Chodzi o to, że identyczną. I to jest fascynujące. Jeśli nieskończoność wszechświata potraktować dokładnie, to widzimy, że wcale nie musimy sięgać myślami do istot pozaziemskich, aby uświadomić sobie kłopoty z własną indywidualnością.
Z rozmowy Artura Sporniaka z ks. Michałem Hellerem, „Tygodnik Powszechny” nr 23, 8 czerwca 2008
Ktoś, gdzieś pisze taki sam wiersz, myśli
o mnie, nie wiedząc, gdzie jestem?
Mój ty, rzucony w nieznaną mi przestrzeń
sobowtórze, czy też radujesz się teraz z powodu
narodzin wnuczki? Czy twoje serce bije tak samo
nierówno i najbliżsi niepokoją się twoim kiepskim
zdrowiem? Czy zwierzęta i ptaki są także
twoimi braćmi? Okazały świerk w kącie podwórka Read More
Stypa stypą, a pułkownik to pułkownik, nie byle kto, gruba ryba – nie wiadomo dokładnie, jak go podejmować. A tu nagle hop, kłopot z głowy. Niech się martwi kto inny. Konkretnie Wacław Żaruk, ps. „Bystry”, który, zaprezentowawszy zaledwie próbkę swoich socjotechnicznych zdolności, olśnił nimi wszystkich przygodnych obserwatorów, zaskakując nawet tych, co dotąd zachowywali daleko posuniętą wstrzemięźliwość w ocenie jego manipulacyjnego potencjału. Wygłoszone bowiem w żołnierskiej manierze, to znaczy krótko i węzłowato, choć nieco przyciszonym głosem, słowa gorącej zachęty, które zdezorientowany poczet sztandarowy ostatecznie przekonały do narzuconego niespodziewanie wariantu i błyskawicznie przesądziły o zmianie programu, okazały się majstersztykiem skutecznej agitacji. Read More
teraz jest za dwanaście czwarta
cisza na przestrzał kończę z wierszami
kończę ta ich garść przez lata
ale
idziesz ze snu
wstaję chwilę są dwa ciepła w jednym lustrze
wracasz
i dalej kończę z wierszami Read More
tam organizer na jeszcze rok
tu krem rewitalizujący ale
centra handlowe nie są przeciw śmierci
choć mają tyle przeciw ją też mają
kolorową lub codzienną
lub symulacyjną
lub Read More
Twój debiutancki tomik “Cały czas” ukazał się w bibliotece “brulionu”. Czy byłeś wtedy związany ze środowiskiem “brulionu” albo należałeś do jakiejś innej grupy literackiej, czy raczej wolałeś chodzić własnymi drogami?
Dziękuję Ci za to pytanie, bo pozwala ono sprostować pewne nieporozumienia. Zawdzięczam oczywiście Robertowi Tekielemu debiut w czasopiśmie “brulion” i publikację pierwszego tomiku, ale nigdy nie byłem związany z “brulionem” bardziej niż ktoś, kto zwyczajnie publikuje w danym piśmie i wydawnictwie. Rozumiem, dlaczego niektórzy krytycy literaccy przez jakiś czas potrafili wielu autorów określać mianem poetów “brulionu”. Że robią to w odniesieniu do obecnej ich twórczości – to już jest dla mnie niepojęte. Natomiast ja nigdy nie definiowałem się i nie będę definiował przez przynależność do jakiejkolwiek grupy. Read More