Marcinowi Sendeckiemu
i Stanisławowi Ciesielczukowi
Minął tydzień odkąd wyrzucono mnie z pracy.
Dział kłamał. Marna wierszówka stracony czas.
Co mi redakcja odrzuciła poszło dalej na tacę.
Zgłosi to kto inny aby opisać językiem mas Read More
Wszystko co puste opłaca się próżnym,
i próżnym zarabia na wieczne nieoddanie,
dlatego nie zakłócaj rozkładu jazdy
pozwól uciec nocnym autobusom,
spójrz jak obrastają w dym gesty i spojrzenia,
bo kiedy tak mówią od rzeczy przechodzą Read More
I
i tylko schody widzą
niewinność halek
chichoczą pełne
jej bioder i nóg
pieści stopnie
coraz wyżej
muśnięcia obcasów
poręcz prowadzi do klamki
rozchwiana muzyka palców Read More
tak właśnie Bella
stała się Chagall
nadała kształt
jego spojrzeniu
jak zima
która tak kocha
drzewa
że śnieg
przybiera kształt
gałęzi
by ochronić je
przed zmarznięciem
Po kilku latach od powrotu męża do ciotki Mani, zdarzył się w jej życiu cud i tragedia w jednej chwili. Zmarła ciotka Ania – ukochana, starsza siostra. Osierociła córkę i niedawno narodzoną wnuczkę. Obie bezbronne, niewinne, potrzebujące pomocy i matki…i babki. I ciotka Mania, której los odebrał szczęście bycia matką, ten sam los podarował jej bycie matką i babką w jednej chwili. I oto stała się zgodnie z ostatnią wolą siostry najważniejszą kobietą w życiu tych dwóch młodziutkich kobiet, jednakowo bezradnych wobec przeciwności losu i codzienności. I ciotka piękniała w oczach przepełniona miłością macierzyńską i babciną, bo to ta sama krew, krew z krwi i kość z kości. Read More
Czymże jest czas? Jeśli nikt mnie o to nie pyta,
wiem. Jeśli pytającemu usiłuję wytłumaczyć,
nie wiem.
Św. Augustyn
lubię te spacery między wersami
wtedy odwracam słowa. wrysowuję się
w przestrzeń
nowa strona kolejnym zwierciadłem
przechadzającym się po dziedzińcu myśli Read More
zdarzyliśmy się na chwilę dla siebie
wpisani w jesienny krajobraz wtedy
dachy dźwigały dorodny październik
a szczęście szło za nami jak dobra kobieta
z koszem pełnym jabłek
dzisiaj spadło jakby więcej
liści zwiniętych w płomienne uśmiechy
kasztany zamilkły choć plamią czerwienią
alejki po których spacerowaliśmy jak
Samson i Putyfara odklejeni z obrazu Rembrandta Read More