O tomiku Raptularz Adriana Sinkowskiego dyskutują: Dariusz Karłowicz („Teologia  Polityczna”), Justyna Sobolewska („Polityka”), Jerzy Sosnowski (pisarz), prowadzenie: Tomasz Rowiński („Christianitas”).

Jerzy Sosnowski: Lubię tomiki, które nie są zbiorem wierszy, lecz całością, książką od początku do końca. Istnieje kilka słów, uderzająco powtarzających się w tych wierszach, i są one jednym z elementów, które dają poczucie, że w Raptularzu obcuje się z całością. Są to, rzecz jasna, wiatr, światło i woda, czasem pod przebraniem błota bądź śniegu. Elementy te łatwo powiązać ze śmiercią i przemijaniem: woda sprawia, że toniemy; w błocie toniemy z całą pewnością; śnieg roztapia się i pokazuje, co kiedyś utonęło pod jego powierzchnią. Czy nie są to znaki umierania? Zarówno ludzi, jak i rzeczy. Pomiędzy nimi pojawia się wiatr, który jest symbolem przemijania po prostu. Przypomnę, w Księdze Koheleta, mojej ulubionej księdze, znane nam „Marność nad marnościami i wszystko marność” w hebrajskim oryginale nawiązuje do wiatru, Francuzi przetłumaczyli to: „Dym dymów i wszystko dym”, na marginesie – którego to dymu w Raptularzu nie brakuje. A zatem z jednej strony koheletyczna świadomość, z drugiej strony światło, które jest często światłem żarówki, słońca, odbitym światłem w szybie, przez to nagromadzenie odsyłającym – a może przywołującym w wyobraźni czytelnika – światło niestworzone, a stwarzające. Read More →

Czy warto dzisiaj czytać Don Kichota? No pewnie, że warto! Byle uważnie i w całości. Cervantes stworzył dzieło wielopiętrowe, zachwycające nieśmiertelnym rysunkiem głównych postaci oraz niebanalnym spojrzeniem na ludzką kondycję. Gigantyczny sukces powieści wyraził się także w tym, że jej wybrane treści i obrazy zostały zaadoptowane przez kulturę masową, prawie zawsze ze szkodą dla szlachetnego pierwowzoru. Ale, jak przystało na arcydzieło, powieść Cervantesa przy każdym czytaniu odsłania coraz to nowe, zadziwiające pokłady znaczeń. Potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym miejscu… Read More →