Wszystko po staremu. Tło stoi głuche
i nie ma nazwy, choć „Parada blizn” zadowoli wielu.
Czy to ostatnia twarz w tej sprawie?
Kiedyś rósł sercem, dziś kością twardnieje.
Na powrót mów na przekór. Niech przestrogą
a nie nowinką stanie się jego przygodna krew.
Niech nastanie powstanie z martwych.
Każdy wie, kim jest i za czym tęskni
Z Adamem Pleskaczyńskim, współautorem (razem z Wawrzyńcem Popiel-Machnickim i Konstancją Pleskaczyńską) opracowania Podróże nieodkryte. Dziennik ekspedycji Bronisława Grąbczewskiego 1889-1890 jako świadectwo historii i element dziedzictwa kulturowego (Wydawnictwo Naukowe UAM) rozmawia Grażyna Banaszkiewicz
– To była mordercza praca, czy frapująca przygoda?
– Ha ha ha! I jedno i drugie! Nie ma efektów bez ciężkiej pracy, chyba… tak mi się wydaje.
– Fantastycznie, że moje pytanie budzi w panu rozbawienie, bo to znaczy, że wszystkie napięcia już opadły, ale patrząc na tę opasłą, wycyzelowaną księgę nie mam wątpliwości, że różne trudne momenty w ciągu trzech lat pracy się zdarzały…
– Poprzeczkę podnieśliśmy wysoko i wszystko mogło się zakończyć zanim na dobre się rozpoczęło. Pomysł był bowiem z kategorii mission impossible: wydobyć z przepastnych, rosyjskich archiwów skrywany przez dziesięciolecia rękopis, a jak się uda to również odbitki XIX-wiecznych zdjęć i utajnione mapy. Read More
Z Markiem Weissem, reżyserem teatralnym i operowym, autorem kilku powieści, w tym wydanej w ubiegłym roku Antygony w piekle (wydawnictwo JanKa), o miłości, religii, mitach i terroryzmie rozmawia Katarzyna Wójcik
– Na ostatniej stronie okładki czytam, że jest to „mocna powieść o miłości”. W pańskiej powieści tych miłości jest nawet kilka…
– Miłość, jeżeli traktujemy to słowo poważnie i mówimy o niej jako o pewnej wartości w ludzkim życiu, jest bardzo trudna i skomplikowana. Ona ma różne gradacje ‒ nie jest tak, że ma jakąś zasadę, jak woda, że się gotuje przy stu stopniach. Są różne pośrednie fazy miłości. W całym galimatiasie seksualno-romantycznym jest coś takiego jak wiara w to, że od czasu do czasu przychodzi miłość szekspirowska, spada jak sokół na ofiarę i w jednej sekundzie wszystko się zmienia, jest uderzeniem emocji, pożądania, szczęścia, wszystkiego naraz. Ludzie uważają, że to się zdarza raz, że się nigdy nie powtarza. Read More
O korespondencji między Zbigniewem Herbertem a Tadeuszem Chrzanowskim
Zanim przystąpię do omawiania samej korespondencji między Zbigniewem Herbertem a Tadeuszem Chrzanowskim, chciałbym przez chwilę zastanowić się: po pierwsze nad cechami genologicznymi listu jako takiego, po drugie nad różnymi odmianami listu, po trzecie nad samą istotą listu, jako formy komunikacji między nadawcą a adresatem. List (podążam w tym momencie za uwagami Stefanii Skwarczyńskiej, pomieszczonymi w jej Teorii listu) może być formą literacką, choć nie musi. List, za Skwarczyńską, zaliczamy do typu literatury stosowanej czy użytkowej. Read More
Zatem odpowiadam na pytanie pierwsze. Pytasz, skąd pomysł na prowadzony przeze mnie we Wrocławiu cykl „Dorzecza”. A potem jeszcze słyszę: „Czy rzeczywiście w literaturze polskiej po 1989 roku wciąż utrzymuje się podział na centralę i obrzeża (prowincję), który trudno jest przezwyciężyć, mimo oficjalnej decentralizacji, oraz roli internetu w kształtowaniu się środowiska literackiego na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat? Czy wciąż trzeba wyciągać poukrywanych trochę jakby za nich? Walczyć o nich?”. Read More