Bohater: Karol Hordziej – Urodzony w 1981 roku. Dyrektor artystyczny festiwalu Miesiąc Fotografii w Krakowie, wykładowca krakowskiej Akademii Fotografii, członek Fundacji Na Rzecz Rozwoju Sztuk Wizualnych, student Instytutu Twórczej Fotografii w Opavie (Czechy) oraz filozofii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Założyciel pierwszej polskiej strony internetowej poświęconej w całości fotografii otworkowej www.pinhole.art.pl. Autor tekstów o fotografii – współpracuje z Fotopolis.pl, Imago, Biuletynem Fotograficznym oraz prowadzi bloga na temat aktualnych zjawisk na scenie fotograficznej www.hordziej.com/blog. Prowadzi również warsztaty fotografii otworkowej. Read More →

Przygotuj:
– puszkę z pokrywką
– czarną farbę
– szpilkę lub igłę
– materiał światłoczuły (klisza lub papier fotograficzny)
– gładki papier ścierny
– kawałek czarnego papieru
– dwie gumki recepturki lub dwustronną taśmę klejąca

1) Pomaluj wnętrze puszki czarna farbą i za pomocą szpilki lub igły zrób w niej malutki otworek (0,1mm -0,3 mm). Najlepszy otworek zyskasz wbijając igłę delikatnie młotkiem w bok puszki, tak, by powstało lekkie wybrzuszenie, które następnie trzeba wyszlifować papierem ściernym od wewnątrz.
3) Na przeciwległej ściance puszki również od wewnątrz umieść materiał światłoczuły. Zrób to w całkowitej ciemności by nie dopuścić do prześwietlenia kliszy bądź papieru.
4) Zasłoń „obiektyw” materiałem nieprzepuszczającym światła – będziesz go zdejmował na czas naświetlania. Funkcję migawki może pełnić kawałek czarnego papieru przymocowany za pomocą gumek recepturek lub dwustronnej taśmy klejącej. Powodzenia!

Na podstawie:
www.pinhole.art.pl, autor Karol Hordziej
http://pl.wikipedia.org/wiki/Fotografia_otworkowa

Camera obscura (z łac. ciemna komnata) – inaczej ciemnia optyczna. Zaciemniona przestrzeń (może to być zarówno pokój jak i niewielkie pudełko), do której poprzez bardzo mały otwór wpada światło, tworząc na przeciwległej powierzchni obrócony obraz rzeczywistości zewnętrznej.

Zastosowanie camery obscury było bardzo szerokie: od czarów i magii, poprzez obserwacje naukowe, aż do celów artystycznych i rozrywkowych.
W starożytności stosowali ją kapłani i magowie. Jednak już wówczas wykorzystywano ją również do naukowych obserwacji. W X wieku za jej pomocą obserwował zaćmienie Słońca arabski matematyk i astronom Ibn al Haitham (Alhazen). Kontynuatorami jego dzieła w XIII wieku byli polski uczony Witelo, zwany też Witeliuszem (z opisanych przez w traktacie Optyka praw ludzie nauki korzystali przez prawie trzysta lat) oraz Roger Bacon, który z powodu swoich eksperymentów został podejrzany o „czary” i dwukrotnie wtrącony go do więzienia.
W XVI wieku Leonardo da Vinci dokonał teoretycznego opisu camera obscura w dziele noszącym tytuł Codex Atlanticus.
W okresie Odrodzenia posługiwał się nią Mikołaj Kopernik; gdański astronom Jan Heweliusz; holenderski uczony Rainer Gemma Frisius oraz neapolitańczyk Giovanni Batista delia Porta, który swą pracę opisał w dziele pt. Magia naturalis, zalecając używanie ciemni optycznej do odwzorowywania rysunków.
W XVII zakonnik Johann Zahn zmniejszył rozmiary camera obscura i zastosował w nich, jak to dzisiaj mówimy, wymienną optykę. W tym samym mniej więcej czasie jezuita Athanasius Kircher dokonał pewnych zmian i otrzymał „latarnię magiczną”, za pomocą której przedstawiał powiększenia obrazów. Urządzenie to uważa się za prototyp rzutnika.
Udoskonaloną (zaopatrzoną w soczewki) camera obscura wykorzystywali w malarstwie m. in. Canaletto i Vermeer.
W ubiegłym stuleciu camera obscura służyła głównie rozrywce. Kamery miały kształt małych pałacyków lub latarni, obiektyw zamocowany był na obrotowym lustrze tak, by zebrani w środku widzowie, wykupiwszy uprzednio bilet, mogli oglądać na stole ruchomy, kolorowy obraz tego, co działo się na zewnątrz.

Na podstawie:
Ignacy Płażewski „Spojrzenie w przeszłość polskiej fotografii”, Państwowy Instytut Wydawniczy 1982
Karol Hordziej – www.pinhole.art.pl
http://pl.wikipedia.org/wiki/Camera_obscura
www.planetawiedzy.pl/story.php?title=Camera-Obscura
www.few.pl/historiafotografii.doc

Technika wykonywania zdjęć w której funkcję obiektywu pełni niewielki otworek (tak konstruowano pierwsze camery obscury).
Najczęściej fotografowie sami tworzą kamery dostosowane do swoich potrzeb artystycznych. Często wykorzystują do tego różne przedmioty codziennego użytku jak puszki, czy pudełka, czasem całe pomieszczenia w budynkach. Możliwe jest również dostosowanie jakiegokolwiek gotowego aparatu. Czas naświetlania przy użyciu techniki otworkowej jest bardzo długi, a w przypadku aparatów przerobionych z przedmiotów codziennego użytku nie ma możliwości skadrowania obrazu co często przynosi zaskakujące efekty. Read More →