W rzymskiej krypcie kapucynów
na via Veneto
śmierć wydaje się bardzo ludzka
wykonano ją z ludzkiego szkieletu
jej ludzka czaszka patrzy na nas ze sklepienia
bardzo ludzko – bez gniewu
w jednej dłoni ma wagę
którą waży ludzkie losy
wagę wykonano z ludzkich piszczeli Read More
Śmiech ugrzązł mi w gardle
dwóch lekarzy w czerwonych kitlach
wyciągało go długimi szczypcami
wrzucili go do srebrnej kuwety
i zapomnieli
spiesząc do spraw
niecierpiących zwłok Read More
Paweł Morowic był poetą. Zamordowali go ludzie ze wsi, w której mieszkał. Sprawa została zatuszowana. Człowiek ten znęcał się nad ludźmi przez wiele lat. Prawdopodobnie zostałby za to skazany i wsadzony do więzienia, stał się jednak ofiarą. Postawiono mu pomnik jako wybitnemu synowi tej ziemi, jego imię nosiła jedna ze szkół w okolicy. Po wielu latach, zbiegiem okoliczności, kiedy zamordowano wnuka poety, myląc go z bardzo podobnym do niego bratem, wyszły na jaw zeznania ludzi, którzy byli skrzywdzeni przez Pawła Morawica. W teczce znajdowało się około dziesięciu takich zeznań. Ich treść została już wielokrotnie odczytana. Read More
W poszukiwaniu pramaterii
Urodzona w roku 1962, w Sulechowie koło Zielonej Góry, na początku lat osiemdziesiątych studentka psychologii i psycholożka-wolontariuszka pracująca z chorymi objętymi systemem psychiatrycznej terapii środowiskowej, w roku 1985 wyszła za mąż, w 1986 wydała na świat syna, wkrótce potem wyjechała do pracy do Anglii i tam – po przekroczeniu kolejnego, bardzo wysokiego progu psychicznej dojrzałości – powzięła postanowienie, by zająć się pisarstwem. Wówczas narodził się pomysł jej pięknej i okrutnej powieści-baśni o poszukiwaczach Księgi Życia. Wcześniej jednak powstał tryptyk opowiadaniowy znany pod nagłówkiem „Szafa”, który wszakże ukazał się dopiero, gdy Olga Tokarczuk była już autorką głośnych powieści: „Podróży ludzi Księgi” (1993), „E.E”. (1995) oraz „Prawieku i innych czasów” (1996). Read More
Są gwiazdy dalekie
Widzialne i niewidzialne
Te prawie dotykalne
I te zbyt odległe…
Są drzewa ciemne
Tajemnicze, groźne
I takie w których cieniu
Lubię przystanąć… Read More
Ty jesteś tą kropelką
co przytula płatek róży
podczas oziębłych nocy
zanim nie ogrzeje jej
wschodzące słońce
Ty jesteś tą kropelką
co ożywia wędrujących
przez pustynię i w tobie
ziarenko odnajduje blask
pełni zaistnienia Read More
Czy ty to jesteś Ty
Z tamtego snu
W Andaluzji
Która koiłaś niepokój
Późnego popołudnia
A marzenie o tobie
Pieszczone dotykiem
Gorących traw
Zamykało mi oczy
Na płonące kamienie
A lekkie falowanie
Wiatru przynosiło
Zapach dojrzewających
Oliwek
I twoich włosów –